تربیت کودک با رویکرد زیبایی شناسی اسلامی

روش اجرای پژوهش در این پایان نامه کتابخانه ای از نوع توصیفی- تحلیلی است. در تفکر اسلامی، انسان در مقام جانشین خدا، خلافت الهی بر روی زمین را عهده دار است. برای کسب این مقام لازم است از دوران کودکی و چه بسا قبل از آن، اقدام های لازم را به عمل آورد، تا انسان بر اساس فطرت خود که خداشناس است بتواند راه درست و فطری خود را در پیش بگیرد. از آنجا که دوران کودکی حساس ترین و سرنوشت ساز ترین دوره زندگی هر انسان است و شخصیت انسان و اساس خصوصیت های اخلاقی وی در ابتدای کودکی خصوصاً در سنین مقدماتی عمر پی ریزی می شود، بسی شایسته و ضروری است تا در این دوران حساس زندگی نیازمندی های فطری و طبیعی کودکان به وسیله ی تقویت حس اخلاقی و دینی تقویت گردند تا کودکان به تدریج افرادی سالم و تندرست و از نظر روحی و روانی، شاداب و با نشاط به بار آیند. برای کسب این منظور، از آنجا که انسان ذاتاً حقیقت جو، کما ل خواه و زیباگراست و این زیباگرایی در فطرت همه انسان ها از سوی خداوند متعال به ودیعت نهاده شده است، می توان با استفاده از زیباشناسی دینی بسیاری از گرایش های اخلاقی و دینی را در کودک پرورش داد و او را متوجه مکارم انسانی و دینی کرد. زیبایی در مفاهیم و تعالیم دینی بعنوان یک حقیقت زنده و ابدی است که می تواند خود بخود احساس فطری انسان را که همانا حقیقت جوئی و عشق به کمال مطلق است شکوفا سازد. در زیبایی، انسان کشش پیدا می کند و شوق درونیش شکفته می شود، به وجد می آید و لحظات جذبه را فرا می گیرد. در چنین شرایطی بهترین فرصت برای تربیت دینی حاصل می شود، زیرا دین جوئی و زیباخواهی امری فطری است و ایمان جلوه ای از زیبایی و زیبایی معنوی جلوه ای از ایمان است. به منظور نیل به این هدف یعنی تربیت کودک با رویکرد زیبایی شناسی اسلامی میتوان از راهکارهایی چون: "استفاده از جملات، اشعار، متون و نثر های زیبا برای انتقال مفاهیم دینی به کودک، استفاده از قاعده مجاورت برای مفاهیم دینی، استفاده از زیبایی های آیات قرآن، انتقال مفاهیم با استفاده از زبان دعا، برخورد مناسب در موقعیت های مختلف مذهبی برای بهره مندی کودک از زیبایی معنوی آن موقعیت"، بهره برد.